Busstation Leidsche Rijn

Evenwichtsspel met staal en doek

Met een miniem programma van eisen, in beginsel geen budget, en de handicap van de maximale belastingafdracht op het A2 tunneldek, is door vernuftig ontwerp een overkapping mogelijk gemaakt, die zich in maat en schaal vastmaakt aan het stedelijk weefsel, en die door aard en omvang met weinig materiaal de vernieuwing zichtbaar maakt en een herkenningspunt wordt in het nieuwe centrum van Leidsche Rijn.

toelichting door AnnA | Annebregje Snijders architect

In beginsel gaat dit project over het plezier om met weinig materiaal de uitdaging aan te gaan een ontwerp van formaat te maken op een plek van belang en het stap voor stap samenbrengen van partijen die dit mede hebben mogelijk gemaakt.

Het basis idee van de overkapping bestaat uit de wens de context op te tillen en het nieuwe stedelijke weefsel van Leidsche Rijn Centrum te verrijken met een eigen, maar lichtgewicht busstation, ingegeven door de plek in het centrum en positie op de A2 tunnelbak.

Het architectonisch idee is ontstaan uit een evenwichtsspel met staal en doek, waarin schoonheid en techniek, bouwkunde en bouwkunst, samengaan en kwam tot stand door onderzoek en experiment. Aan 10 kolommen van 15 m hoog hangt een samengesteld driehoekig stalen frame van 55 * 70 meter waartussen naar onder en naar boven membranen worden op- en afgespannen. Hierdoor ontstaat een kathedralisch effect. De kabels en stangen, goten en klemlijsten, hemelwaterafvoer, kleur; samen verrijken en versieren ze dit beeld en maken zo de ornamenten. Bijzondere aspecten zijn het samenspel van infrastructuur, techniek, materiaal en vorm.

Alle onderdelen verhouden zich minutieus ten op zichte van elkaar: van positie kolom, fundering en gewichtsklasses, naar draaicirkels en vrije doorgang op perrons, tot lengte overspanning, interieure kwaliteit, knoop en toekomstwaarde.

Fotografie Luuk Kramer